English translation for this page is currently unavailable. We are working on it, stay tuned!
1 / 5
รายละเอียดสินค้า
พบที่วัดกรุเขาพระศรี จ.สุโขทัย อายุการสร้างประมาณ 600 กว่าปี วงการพระเรียกว่า พระนางเขาพระศรีพิมพ์เล็ก สร้างสมัย พระมหาธรรมราชาที่ 1 พญาลิไทกษัตริย์ราชวงพระร่วงเจ้า แห่งกรุงสุโขทัย สมัยนั้นวัดเขาพระศรีมีฝ่ายอรัญวาสี พระป่า ปกครองอยุ่ได้จัดทำพิมพระขึ้นตามพระประสงค์พญาลิไทโดยให้ช่างพื้นบ้านชาวศรีสัชนาลัยแกะพิม ด้านพุทธคุณ เมตตา มหาอำนาจ แคล้วคลาดคงกระพัน
"วัดเขาพระศรี"อยู่บนยอดเขาพระศรี ทางทิศใต้ของเมืองศรีสัชนาลัย เป็นกลุ่มโบราณสถานขนาดเล็กประกอบด้วย เจดีย์ประธาน ก่อด้วยอิฐบนศิลาแลง ฐานรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสย่อมุม วิหาร ศาลาและกุฎี สภาพ โบราณสถาน ถูกลักลอบขุดจนแทบไม่เหลือสภาพ
“เมืองศรีสัชนาลัย” และ "เมืองชะเลียง" นั้นเป็นกลุ่มเมืองเก่า ครอบคลุมพื้นที่ในเขตของตำบลศรีสัชนาลัย ตำบลสารจิตร ตำบลหนองอ้อ ตำบลท่าชัย ที่มีประวัติมายาวนาน ทำให้พอสันนิษฐานได้ว่าบริเวณพื้นที่แถบนี้เป็นชุมชนที่มีผู้อาศัยอยู่มานานแล้ว
ตามประวัติศาสตร์ บริเวณพื้นที่ตั้งวัดพระปรางค์อันเป็นที่ตั้งของ “เมืองเชลียง หรือเมืองชะเลียง” นั้น แต่เดิมเป็นศูนย์กลางของชนชาวขอมโบราณที่ได้ขยายอาณาจักรมาจากเขตนครธม ลพบุรี สุโขทัย ไปจนจรดโยนกนาคนคร ซึ่งในปัจจุบันอยู่ในพื้นที่เขตจังหวัดเชียงราย บริเวณนี้จึงเป็นเมืองถาวรที่มีการตั้งรกรากอยู่อาศัยกันมายาวนานเก่าแก่ ก่อนสุโขทัยเป็นราชธานีนับเป็นร้อยปี ตัวเมืองเป็นแผ่นดินลุ่มน้ำ ตั้งอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำยม มีความอุดมสมบูรณ์ ในทางยุทธศาสตร์มีชัยภูมิลักษณะแคบยาว มีแม่น้ำเป็นกำแพงเมืองธรรมชาติสองด้าน ทำให้การคมนาคม การเดินทางเพื่อค้าขายทำได้สะดวก แม้พ่อค้าวาณิชชาวจีนในยุคนั้นต่างก็รู้จักเมืองนี้ และเรียกขานชื่อเมืองตามสะดวกปากของตน ที่ออกเสียงใกล้เคียงกันมาก ว่า “เมิงเฉิงเหลียง” ซึ่งบริเวณที่ตั้งของเมืองชะเลียงเก่าดั้งเดิมนั้น นับได้ว่านอกจากเป็นศูนย์กลางการค้าขายแล้วชัยภูมิที่ตั้งของเมืองยังอยู่บนเส้นทางการค้า การคมนาคมระหว่างเมืองชียงแสน เชียงราย พะเยา งาว แพร่ และหลวงพระบาง ด้วยชัยภูมิที่เหมาะสมนี้เอง ต่อมาหลังพ้นรัชสมัยพ่อขุนศรีนาวนำถม ในปี พ.ศ. 1800 หลังเหตุการณ์พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ขับพวกขอมออกจากเมืองสุโขทัยแล้ว ในปีถัดมาพ่อขุนรามคำแหงซึ่งในขณะนั้นมีพระชนมายุเพียง 19 พรรษา ตามพระบิดาไปรบด้วยขุนสามชนเจ้าเมืองฉอด เมื่อถึงการยุทธหัตถีจนได้รับชัยชนะ พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ทรงโปรดเกล้าให้พ่อขุนรามคำแหงไปครองเมืองเชลียง โดยมีฐานะเป็นเป็นเมืองลูกหลวงของอาณาจักรสุโขทัย กาลต่อมาเมื่อพ่อขุนรามคำแหงมหาราชขึ้นเสวยราชครองเมือง ระหว่างปี พ.ศ. 1820-1860 เนื่องจากตัวเมืองเป็นที่ลุ่มมีน้ำล้อมรอบจนเกือบเป็นเกาะ ทำให้ถูกน้ำท่วมบ่อยครั้ง จึงโปรดให้ตั้งเมืองขึ้นใหม่ เหนือลำน้ำขึ้นไปอีก โดยผนวกรวมพื้นที่ของเมืองเชลียงเก่าเข้าไปด้วย แล้วตั้งชื่อเสียใหม่ว่า “เมืองศรีสัชนาลัย”
“เมืองศรีสัชนาลัย” ที่ตั้งขึ้นใหม่นี้ มีการกล่าวถึงเมืองนี้ครั้งแรกในหลักศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแห่งมหาราชในปี พ.ศ. 1835 ทำให้พอสันนิษฐานได้ว่าเป็นเมืองขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำยม ตรงบริเวณที่เรียกว่าแก่งหลวง ซึ่งเป็นแก่งหินขนาดใหญ่ขวางลำน้ำอยู่ การที่มีชัยภูมิเช่นนี้ ทำให้เมืองนี้น้ำท่าข้าวปลามีความอุดมสมบูรณ์ เลี้ยงไพร่บ้านพลเมืองได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ ชาวเมืองศรีสัชนาลัยในอดีตยังมีฝีมือในการทำเครื่องปั้นดินเผาที่เรียกว่า"เครื่องสังคโลก" ได้ดี ทั้งยังเป็นแหล่งผลิตและส่งออกไปค้าขายทั้งในอาณาจักรสุโขทัยและดินแดนไกล ถึงแม้เมื่อเมืองถูกผนวกเข้าอยู่ในราชอาณาจักรสยามที่มีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่ อโยธยาศรีรามเทพนคร โดยมีฐานะเป็นหัวเมืองชั้นโทเมื่อคราราชวงศ์พระร่วงอ่อนแอลงก็ตาม เครื่องสังคโลกก็ยังคงผลิตอยู่ มีหลักฐานปรากฏชัด เมื่อที่เจ้าหน้าที่ของกรมศิลปากรได้เข้าไปสำรวจ และมีการขุดปรับแต่งพื้นที่โบราณสถานต่าง ๆ ภายในเมืองศรีสัชนาลัย ตั้งแต่ พ.ศ. 2497 เพื่อเตรียมจะขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ทำให้พบแหล่งเตาและเศษซากเครื่องสังคโลกโบราณที่จมดินอยู่สองฟากริมแม่น้ำยมเป็นจำนวนทั้งสิ้นมากกว่า 200 เตา ที่เขตบ้านป่ายาง บ้านเกาะน้อย บ้านหนองอ้อ และบริเวณวัดดอนลาน ส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นเนินดินคล้ายจอมปลวกขนาดใหญ่อ่านเพิ่มเติม
"วัดเขาพระศรี"อยู่บนยอดเขาพระศรี ทางทิศใต้ของเมืองศรีสัชนาลัย เป็นกลุ่มโบราณสถานขนาดเล็กประกอบด้วย เจดีย์ประธาน ก่อด้วยอิฐบนศิลาแลง ฐานรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสย่อมุม วิหาร ศาลาและกุฎี สภาพ โบราณสถาน ถูกลักลอบขุดจนแทบไม่เหลือสภาพ
“เมืองศรีสัชนาลัย” และ "เมืองชะเลียง" นั้นเป็นกลุ่มเมืองเก่า ครอบคลุมพื้นที่ในเขตของตำบลศรีสัชนาลัย ตำบลสารจิตร ตำบลหนองอ้อ ตำบลท่าชัย ที่มีประวัติมายาวนาน ทำให้พอสันนิษฐานได้ว่าบริเวณพื้นที่แถบนี้เป็นชุมชนที่มีผู้อาศัยอยู่มานานแล้ว
ตามประวัติศาสตร์ บริเวณพื้นที่ตั้งวัดพระปรางค์อันเป็นที่ตั้งของ “เมืองเชลียง หรือเมืองชะเลียง” นั้น แต่เดิมเป็นศูนย์กลางของชนชาวขอมโบราณที่ได้ขยายอาณาจักรมาจากเขตนครธม ลพบุรี สุโขทัย ไปจนจรดโยนกนาคนคร ซึ่งในปัจจุบันอยู่ในพื้นที่เขตจังหวัดเชียงราย บริเวณนี้จึงเป็นเมืองถาวรที่มีการตั้งรกรากอยู่อาศัยกันมายาวนานเก่าแก่ ก่อนสุโขทัยเป็นราชธานีนับเป็นร้อยปี ตัวเมืองเป็นแผ่นดินลุ่มน้ำ ตั้งอยู่บนฝั่งขวาของแม่น้ำยม มีความอุดมสมบูรณ์ ในทางยุทธศาสตร์มีชัยภูมิลักษณะแคบยาว มีแม่น้ำเป็นกำแพงเมืองธรรมชาติสองด้าน ทำให้การคมนาคม การเดินทางเพื่อค้าขายทำได้สะดวก แม้พ่อค้าวาณิชชาวจีนในยุคนั้นต่างก็รู้จักเมืองนี้ และเรียกขานชื่อเมืองตามสะดวกปากของตน ที่ออกเสียงใกล้เคียงกันมาก ว่า “เมิงเฉิงเหลียง” ซึ่งบริเวณที่ตั้งของเมืองชะเลียงเก่าดั้งเดิมนั้น นับได้ว่านอกจากเป็นศูนย์กลางการค้าขายแล้วชัยภูมิที่ตั้งของเมืองยังอยู่บนเส้นทางการค้า การคมนาคมระหว่างเมืองชียงแสน เชียงราย พะเยา งาว แพร่ และหลวงพระบาง ด้วยชัยภูมิที่เหมาะสมนี้เอง ต่อมาหลังพ้นรัชสมัยพ่อขุนศรีนาวนำถม ในปี พ.ศ. 1800 หลังเหตุการณ์พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ขับพวกขอมออกจากเมืองสุโขทัยแล้ว ในปีถัดมาพ่อขุนรามคำแหงซึ่งในขณะนั้นมีพระชนมายุเพียง 19 พรรษา ตามพระบิดาไปรบด้วยขุนสามชนเจ้าเมืองฉอด เมื่อถึงการยุทธหัตถีจนได้รับชัยชนะ พ่อขุนศรีอินทราทิตย์ทรงโปรดเกล้าให้พ่อขุนรามคำแหงไปครองเมืองเชลียง โดยมีฐานะเป็นเป็นเมืองลูกหลวงของอาณาจักรสุโขทัย กาลต่อมาเมื่อพ่อขุนรามคำแหงมหาราชขึ้นเสวยราชครองเมือง ระหว่างปี พ.ศ. 1820-1860 เนื่องจากตัวเมืองเป็นที่ลุ่มมีน้ำล้อมรอบจนเกือบเป็นเกาะ ทำให้ถูกน้ำท่วมบ่อยครั้ง จึงโปรดให้ตั้งเมืองขึ้นใหม่ เหนือลำน้ำขึ้นไปอีก โดยผนวกรวมพื้นที่ของเมืองเชลียงเก่าเข้าไปด้วย แล้วตั้งชื่อเสียใหม่ว่า “เมืองศรีสัชนาลัย”
“เมืองศรีสัชนาลัย” ที่ตั้งขึ้นใหม่นี้ มีการกล่าวถึงเมืองนี้ครั้งแรกในหลักศิลาจารึกของพ่อขุนรามคำแห่งมหาราชในปี พ.ศ. 1835 ทำให้พอสันนิษฐานได้ว่าเป็นเมืองขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำยม ตรงบริเวณที่เรียกว่าแก่งหลวง ซึ่งเป็นแก่งหินขนาดใหญ่ขวางลำน้ำอยู่ การที่มีชัยภูมิเช่นนี้ ทำให้เมืองนี้น้ำท่าข้าวปลามีความอุดมสมบูรณ์ เลี้ยงไพร่บ้านพลเมืองได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ ชาวเมืองศรีสัชนาลัยในอดีตยังมีฝีมือในการทำเครื่องปั้นดินเผาที่เรียกว่า"เครื่องสังคโลก" ได้ดี ทั้งยังเป็นแหล่งผลิตและส่งออกไปค้าขายทั้งในอาณาจักรสุโขทัยและดินแดนไกล ถึงแม้เมื่อเมืองถูกผนวกเข้าอยู่ในราชอาณาจักรสยามที่มีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่ อโยธยาศรีรามเทพนคร โดยมีฐานะเป็นหัวเมืองชั้นโทเมื่อคราราชวงศ์พระร่วงอ่อนแอลงก็ตาม เครื่องสังคโลกก็ยังคงผลิตอยู่ มีหลักฐานปรากฏชัด เมื่อที่เจ้าหน้าที่ของกรมศิลปากรได้เข้าไปสำรวจ และมีการขุดปรับแต่งพื้นที่โบราณสถานต่าง ๆ ภายในเมืองศรีสัชนาลัย ตั้งแต่ พ.ศ. 2497 เพื่อเตรียมจะขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถาน ทำให้พบแหล่งเตาและเศษซากเครื่องสังคโลกโบราณที่จมดินอยู่สองฟากริมแม่น้ำยมเป็นจำนวนทั้งสิ้นมากกว่า 200 เตา ที่เขตบ้านป่ายาง บ้านเกาะน้อย บ้านหนองอ้อ และบริเวณวัดดอนลาน ส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นเนินดินคล้ายจอมปลวกขนาดใหญ่อ่านเพิ่มเติม
- สภาพสินค้ามือสอง
- ลงขายเมื่อ26 มี.ค. 2567 16:33 น.
- ตำแหน่งประกาศเมืองนครสวรรค์ นครสวรรค์
- หมายเลขประกาศ369343340
กรุณาอย่าโอนเงินไม่ว่ากรณีใดๆ
หากต้องการโอนเงินหรือมัดจำล่วงหน้าตรวจสอบบัญชีคนโกง ที่นี่
หากต้องการโอนเงินหรือมัดจำล่วงหน้าตรวจสอบบัญชีคนโกง ที่นี่
สินค้าที่คุณอาจจะสนใจ'
ดูเพิ่มเติม
HOTพระร่วงหลังรางปืนสนิมแดง กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จ.สุโขทัย
เมืองแพร่ แพร่฿ 1,550
HOT✴หลุดจอง❗สวยแรง🔥พระบ้าน,เก่า พิมพ์คมชัด พระร่วงยืน หลังลายผ้า กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุโขทัย พิมพ์ใหญ่ เนื้อสนิมแดง
บางบัวทอง นนทบุรี฿ 10,000
PREMIUMพระเชตุพน บัวสองชั้น พิมพ์เล็ก เนื้อดิน กรุวัดมหาธาตุ จ.สุโขทัย
เมืองปทุมธานี ปทุมธานี฿ 450
พระเชตุพล บัวสองชั้น เนื้อผง กรุวัดมหาธาตุ จ. สุโขทัย
กระทุ่มแบน สมุทรสาคร฿ 1,650
พระยอดธง หรือ พระนางพญาแขนอ่อน กรุวัดพญาดำ สุโขทัย เนื้อดิน
เมืองนครสวรรค์ นครสวรรค์฿ 1,600
พระเชตุพนหน้าโหนก เนื้อชินเงิน กรุวัดเชตุพน จ.สุโขทัย
เมืองเพชรบูรณ์ เพชรบูรณ์฿ 3,000
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง
เกี่ยวกับ kaidee
ศูนย์ช่วยเหลือ
ติดต่อเรา
บริษัท จูอาโล่ มาร์เก็ตเพลส จำกัดเลขที่ 191/22-25 อาคารซีทีไอ ทาวเวอร์ ชั้น 26 ถนนรัชดาภิเษก แขวงคลองเตย เขตคลองเตยกรุงเทพมหานคร 1011002-119-5000[email protected]
เพื่อประสบการณ์ใช้งานที่ดีขึ้น
