ฮายยยยทุกคน มอนิ่งนะคะมอนิ่ง 🙂 เราโบนัส ชะนีส่วนสูง 155 เซนติเมตร พูดไม่รู้เรื่อง แถมใช้ชีวิตในออฟฟิศเป็นส่วนใหญ่ เพราะเป็นพวก Super Introvert ไม่สุงสิงกับใครเท่าไหร่ เพิ่มเติมคือไปหลงที่ลาดพร้าวมา (เพราะโดนหัวหน้าสั่ง TT)
ทำไงได้..คำว่ามืออาชีพมันค้ำคอ จะไม่ไปก็ไม่ได้ปะ สู้เค้าสิวะอีหญิง!
แต่ความพีคมันอยู่ตรงนี้ค่ะ คือมันมีโจทย์ในการไปครั้งนี้ด้วย คือ โ บ นั ส ห้ า ม ใ ช้ G o o g l e M a p ! ! ! จ้ า ทุ ก ค๊ น น กรี๊ดดดดดดดดด ยิ้มเจื่อนยิ้มแห้ง* ขอสารภาพตรงนี้เลยว่าตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯ มาเนี่ย นอกจากเซ็นทรัลลาดพร้าวแล้ว นี่ไม่เคยเข้าไปเส้นถนนลาดพร้าวเลยสักครั้ง เอาล่ะ พูดมากพอละ ไปเริ่มภารกิจหลงๆ นี้เลยดีกว่า
“เริ่มต้นความงงงวย”
นาฬิกาปลุก 8.00 น. อาบน้ำแต่งหน้า ใส่เสื้อผ้าชุดเก่ง เดินเชิ่ดๆ พุ่งตัวไปที่ MRT จากนั้นลงสถานีลาดพร้าว
ใช่ค่ะทุกคน เราจะเริ่มต้นความงงงวยกันที่นี่ สวดมนต์อะไรไม่ต้อง พกความมั่นไปอย่างเดียวพอ ลืมบอกไป เราออกทางออกที่ 1 จากนั้นก็เดินไปเรื่อยๆ เพื่อหาคนใจดี(เหยื่อ) ให้เราถามทางว่าแถวนี้มีอะไรน่าเที่ยวบ้าง แต่เอาจริงๆ เราเริ่มหิวแล้วด้วยเลยว่าจะถามเขาเรื่องนี้นี่แหละ
เท่าที่สังเกตคือทางออกที่หนึ่งจะอยู่ใกล้ลาดพร้าวซอย 26 และแยกลาดพร้าว-รัชดา สำหรับใครที่รีบไปทำธุระ แถวทางออกที่ 1 ก็มีพี่วินพร้อมให้บริการ สะดวกสุดๆ ไปเลย
เดินมาอีกนิดนึงเราเจอเหยื่อรายแรกแล้ว~ นั่นก็คือ แม่ค้าขายผลไม้ ปากซอย 18
เราไม่รีรอที่จะถาม และขอสัมภาษณ์สักนิดสักหน่อย เธอผู้นี้มีชื่อว่า “พี่สน”
ลาดพร้าวเป็นที่ทำมาหากินที่ดีที่หนึ่งในกรุงเทพฯ
สน, แม่ค้าขายผลไม้
พี่สนเล่าว่าตัวเองใช้ชีวิตย่านลาดพร้าวมาตั้งแต่ พ.ศ. 2547 แต่คิดว่าปลายปีอาจจะกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว
ด้วยปัจจัยอะไรหลายๆ อย่าง ขายผลไม้ตรงนี้มันก็มีวันที่ขายดีบ้างไม่ดีบ้างเป็นธรรมดา แต่ถ้าขายดีนี่ได้วันละ 500-600 บาท ซึ่งถือว่าเยอะมาก และที่เลือกขายผลไม้ตรงปากซอยลาดพร้าว 18 ก็เพราะว่าในซอยมีที่พักอาศัยเยอะมาก แถมมีออฟฟิศแถวนี้อีกต่างหาก พี่สนก็จะได้ลูกค้าจากตรงนี้นี่แหละ
อีกหนึ่งเรื่องคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากเรื่องรถติด ซึ่งพอมาช่วงโควิดจากปกติที่รถติดมากๆ บางช่วงที่ควรติดคือไม่ติดเลย มันได้อย่างเสียอย่างนั่นแหละ แต่ถ้าถามว่าลาดพร้าวมีเสน่ห์ยังไง ลาดพร้าวเป็นที่ทำมาหากินที่ดีที่หนึ่งในกรุงเทพฯ เลย พี่สนบอกเราแบบนั้น
ก่อนบอกลาพี่สน พี่สนแนะนำร้านข้าวอร่อยๆ แถวลาดพร้าวซอย 14 ให้เรา พี่สนจำชื่อร้านไม่ได้ บอกแค่ว่าคนกินเยอะมาก ลองไปดู ซึ่งเราไม่ลืมที่จะอุดหนุนฝรั่งลูกอ้วนๆ จากร้านพี่สนมาเติมพลังด้วย (พี่เขาให้เราเยอะมาก เต็มถุงเลย) ใครผ่านไปแถวนั้น อย่าลืมแวะไปอุดหนุนพี่สนกันนะ 🙂
เดินมาเรื่อยๆ ท้องร้องดังขึ้นเรื่อยๆ หิว หิว หิวววววววว และแล้วเราก็เจอ..ร้านที่เราจะฝากปากท้องไว้แล้ว..ตรงข้างหน้าเรานี่เอง
“สมบูรณ์ไทย ร้านข้าวมันไก่และก๋วยเตี๋ยวในตำนาน“
ลาดพร้าวเป็นพื้นที่โปร่ง ไม่แออัดแบบกรุงเทพชั้นใน มีพื้นที่สีเขียวให้พักผ่อน และยังเป็นย่านที่ใช้ชีวิตได้สะดวกสบายมากๆ
พริ้ม, ลูกสาวร้านสมบูรณ์ไทย
ตลกมากทุกคนอันนี้ขอเล่า คือร้านสมบูรณ์ไทยเนี่ย เขาขายทั้งก๋วยเตี๋ยวและข้าวมันไก่ และด้วยความที่เราไม่กินเนื้อ และตอนนั้นหิวจนตาลาย เลยสั่งข้าวมันไก่แทน แต่มารู้ทีหลังว่าร้านนี้คือเจ้าเด็ดย่านลาดพร้าวกับเมนูก๋วยเตี๋ยวเนื้อหม้อไฟในตำนาน .. ก็ได้แต่ถามตัวเองเบาๆ นี่ฉันพลาดอะไรไปหรือเปล่านะ แต่ไม่หรอก ร้านเดียวกันอร่อยเหมือนกัน ข้าวมันไก่หนังนุ่ม ทานคู่กับน้ำจิ้มสูตรเด็ด จากนั้นซดน้ำซุปหอมๆตาม อะไรจะดีขนาดนี้ เป็นมื้อแรกของวันที่ดีจริงๆ เลย บอกเลยอิ่มมมมมมากกกกก มีแรงเที่ยวต่อละ >//<
แต่เราก็ไม่พลาดที่จะนั่งคุยกับพี่พริ้ม ลูกสาวร้านสมบูรณ์ไทยที่ใช้ชีวิตย่านลาดพร้าวมามากกว่า 40 ปี พี่พริ้มเล่าว่าร้านสมบูรณ์ไทยเนี่ยเป็นร้านเก่าแก่ย่านนี้เลย เพราะเปิดมา 50 ปีแล้ว อย่างที่เห็นคือขายทั้งก๋วยเตี๋ยวและข้าวมันไก่ ลูกค้าเข้าตลอด ขายดี ขายได้เรื่อยๆ และด้วยความที่พี่พริ้มอยู่ย่านนี้ตั้งแต่เกิด ทำให้เห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆ มากมาย ซึ่งตัวเธอเองก็ยอมรับว่าลาดพร้าวเปลี่ยนไปเยอะ เนื่องจากมีความสะดวกสบายของรถไฟฟ้าเข้ามาช่วยเรื่องการเดินทาง ทำให้ผู้คนมาอยู่อาศัยแถวนี้เยอะขึ้น เมื่อก่อนมีบ้านเดี่ยวเต็มไปหมด ตอนนี้กลายเป็นคอนโดมิเนียมไปหมดแล้ว แถมใครจะเชื่อว่าถนนลาดพร้าวสมัยก่อนสามารถจอดรถหน้าบ้านได้เลย ผิดกับตอนนี้ที่รถติดมากติดจนแบบบางครั้งเดินยังเร็วกว่า แต่ก็เป็นบางช่วงนะ ไม่ได้หมายถึงตลอดเวลา แต่ถ้าถามว่าลาดพร้าวมีเสน่ห์ยังไง ลาดพร้าวเป็นพื้นที่โปร่ง ไม่แออัดแบบกรุงเทพชั้นใน มีพื้นที่สีเขียวให้พักผ่อน และยังเป็นย่านที่ใช้ชีวิตได้สะดวกสบายมากๆ ที่หนึ่งเลย
ก่อนไปต่อ พี่พริ้มแนะนำร้านนั่งชิลสไตล์ธรรมชาติบำบัดให้เราร้านนึง พี่พริ้มบอกให้เดินลงไปที่ซอยลาดพร้าว 16 จากนั้นเข้าซอยไป จะเจอร้านที่บอก ร้านคล้ายๆ บ้านคน แต่ไม่ต้องกลัว เดินเข้าไปเลย หนูน่าจะชอบ ได้ฟังแบบนั้นใจมันมา เอาล่ะ! ถึงเวลาออกเดินทาง
เดินมาเรื่อยๆ ตามที่พี่พริ้มบอก จนเจอป้ายร้าน ฌอเฌอ คอฟ ข้อมูลตรง เดินเข้าไปเลยแบบมั่น ถ้าโป๊ะก็แค่เดินออก 55555555
“ปล่อยใจให้ธรรมชาติโอบกอด ที่ ฌอเฌอ คอฟ“
สรุปมาถูกจ้าทุกคน บอกเลยว่าความรู้สึกแรกตอนเดินเข้ามาในร้านคือชอบมากกกกกกกกก ฟิลมินิมอลๆ ต้นไม้เยอะ อบอุ่นร่มรื่น มีลมพัดเบาๆ พอให้รู้สึกสบาย เดินออกไปตรงระเบียงนอกตัวร้านจะเจอบ่อปลาตัวใหญ่ มีเก้าอี้ให้นั่งมองน้องสะบัดหางไปมาด้วย เป็นร้านที่น่ารักมากๆ ไม่คิดว่าจะมีร้านแบบนี้อยู่ในลาดพร้าวด้วย เซอร์ไพรส์จัง
เราเลยจัดการ สั่งน้ำ 1 แก้วพอดับกระหายอย่างสตอเบอรี่โมจิโต้ เปรี้ยวซ่าสดชื่น จิบไปนั่งมองน้องปลาไป ผ่อนคลายมากเวอร์ จะว่าไปลาดพร้าวก็มีดีกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย เม้าท์ไปๆมาๆ ก็ได้นั่งคุยกับพี่พลอย พนักงานร้าน ฌอเฌอ ที่ทำงานที่นี่มา 2 ปีแล้ว พี่พลอยเล่าว่าจุดเริ่มต้นของร้านคือเจ้าของเป็นสถาปนิกมาเจอที่ที่เป็นร้านในปัจจุบัน พอดูแล้วรู้สึกชอบเพราะมีบ่อปลาด้วย แถมดูร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ จึงตัดสินใจติดต่อเจ้าของที่ แล้วทำเป็นร้านกาแฟอย่างที่เห็น ส่วน ฌอเฌอ แปลว่า ต้นไม้ใหญ่ จึงเป็นที่มาของชื่อร้านค่ะ ซึ่งนอกจากเมนูน้ำแล้ว อาหารคาวหวานก็มีเหมือนกัน ส่วนรสชาติจะเป็นยังไง เราว่าให้เพื่อนๆ มาตัดสินด้วยตัวเองดีกว่า
แต่ก่อนออกจากร้าน เราได้ถามแบบคนไม่มีที่ไปกับพี่พลอยว่ามีอะไรที่ควรไปอีกมั้ยในย่านลาดพร้าว พี่พลอยบอกว่า เนี่ยเดินไปต้นซอยสิ มีค่ายมวยอยู่ ลองเดินไปหาดูนะ ฟังแบบนั้นแล้ว ลองไปดูหน่อยก็ไม่เสียหาย เลยจัดการบายๆ พี่พลอยแล้วมุ่งหน้าสู่ค่ายมวยทันที ว่าแต่ค่ายมวยอยู่ไหนเอ่ย?????
เดินไปเดินมา เห็นแค่ป้าย ป้ายอยู่หน้าร้านค้าไม้ แล้วค่ายมวยคือยังไงก่อนแม่ TT’ วันอะไรของฉันเนี่ย ทำใจให้สงบ เอาวะเป็นไงเป็นกัน เดินเข้าไปในร้าน ถามคุณป้าอย่างอ่อนโยนว่า “หนูเห็นป้ายต่อยมวย มันอยู่ตรงไหนหรอคะ” ป้ายิ้มออกมา พร้อมบอกว่า “อยู่ชั้นบนสุด ขึ้นไปได้เลย ครูคงมาแล้วแหละ แต่ทางขึ้นรกหน่อยนะยังไม่ได้จัดการพวกไม้เลย” ใช่ค่ะ ทุกคนอ่านไม่ผิด ค่ายมวยอยู่บนโรงค้าไม้ พีคในพีคในพีคในพีคคคคคคคคค
“ต่อยมวยบนดาดฟ้าโรงค้าไม้ ป.ไทยรุ่งเรือง”
ลาดพร้าวเป็นย่านที่มีความสะดวกสบาย การเดินทางก็ง่าย ไปไหนก็สะดวก
ครูนพ, ค่ายมวย ป.ไทยรุ่งเรืองยิม
เราเดินขึ้นบันไดไปทีละชั้นๆ ยอมรับเลยว่า ถ้าคนไม่รู้อาจจะตัดใจตั้งแต่หน้าร้านแล้ว เพราะมันดูลึกลับมากๆ แต่ท้ายที่สุดเราก็เจอค่ายมวยจริงๆ แถมอยู่ชั้นดาดฟ้าด้วย โห..มันเจ๋งมากทุกคน ในใจคิดว่าไม่ลองไม่ได้ละ เลยจัดการเปลี่ยนชุดให้พร้อม แล้วเริ่มต่อยเลย! ต่อยมวยหรอ? เปล่า ต่อยครู ผ่ามมม! หยอก บอกเลยว่าคุณครูที่สอนเราใจดีมาก สอนสนุก แถมครูดูไม่เหนื่อยเลย ต่างจากเราที่ผ่านไป 5 นาที เหนื่อยเหมือนวิ่งมา 20 กิโล ถือว่าเป็นการออกกำลังกายแบบจริงจังในรอบหลายปีเลยทีเดียว และขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่า เราจะเป็นหมูที่แข็งแรงแล้วนะ!! คุณครูบอกว่าการต่อยมวยเนี่ยดีนะ จะได้ยืดเส้นยืดสาย สาวๆ หลายคนน่าจะชอบเพราะลดน้ำหนักได้ไว ใช้ป้องกันตัวได้อีกต่างหาก
เรามีเวลาคุยกับคุณครูก่อนกลับบ้านพักใหญ่ๆ คุณครูเล่าว่าเดิมทีที่นี่ทำค่ายมวยจริงจังเลย แล้วก็ทำโรงค้าไม้ไปด้วย แต่เพิ่งเลิกกิจการค่ายมวยไปเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วนี่เอง แต่เพื่อนของครูไม่อยากให้ปิดไปเลย จึงยกพื้นที่ชั้นดาดฟ้าให้ครูสอนเรียนมวยไทย ซึ่งก็มีนักเรียนมาเรียนอยู่เรื่อยๆ ที่สำคัญครูนพยังเป็นนักมวยเก่าด้วยนะ สำหรับชื่อในวงการของครูคือ คำรณ ส.วรพิน เราลองไปค้นหาดู เฮ้ย! ครูเป็นนักมวยเก่าจริงๆ แถมเคยต่อยชิงแชมป์ด้วยเอาสิ เจ๋งโคตรรร
พอถามถึงลาดพร้าว ครูก็บอกว่า อย่างที่รู้กันแหละว่ารถติด แต่มันใช้ชีวิตสะดวกนะแถวนี้ มีของกินเยอะ ที่พักก็เยอะ ที่สำคัญยังมีให้เรียนมวยชั้นดาดฟ้าด้วย เอาสิ ถ้าถามว่าเสน่ห์ของลาดพร้าวคืออะไร ครูตอบเราว่า ก็คงเป็นย่านที่มีความสะดวกสบาย การเดินทางก็ง่าย ไปไหนก็สะดวก นี่แหละ
สนุกจนลืมว่า.. .หลงอยู่ลาดพร้าว
สำหรับการไปหลงๆ งงๆ ที่ลาดพร้าวในครั้งนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย ทั้งทักษะการเอาตัวรอด การปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น การสังเกตสิ่งรอบข้าง เพราะการไม่ใช้ Google Map ทำให้เราได้คุยกับคนในพื้นที่จริงๆ ได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ที่พวกเขาต้องการสื่อสาร ได้มีเวลามองสีหน้าท่าทางระหว่างการพูดคุย แทนการมองจอโทรศัพท์ แถมเราไม่ต้องไปเปิดอ่านบทความต่างๆ บนโลกโซเชียลเลย อีกทั้งยังมีเวลาได้มองตึกรามบ้านช่องของแถวนี้ด้วยว่าเป็นยังไง มีอะไรน่าสนใจหรือเปล่า ที่สำคัญเราได้เห็นความน่ารัก ความใจดีของทุกคนที่เราได้คุยด้วย ต้องยอมรับจริงๆ ว่าลาดพร้าวเป็นอีกหนึ่งย่านที่น่าสนใจ และมีอะไรสนุกๆ มากกว่าที่คิด
สุดท้ายนี้ขอบคุณตัวเองที่เอาชีวิตรอด และกล้าออกจาก Comfort Zone เก่งมากโบนัส !! ปรบมือเป็นจังหวะ 1212312121 เฮ้!
💘
